یاد گلستان میکند مرغی درین تنگ قفس

نوروز

به رستاخیزی می ماند

که لذت فقر را

با طعم گس آزادی پیوند زده اند

و گیسوان تاریک شب را با آن بریده اند

و دهان دختران زرین آفتاب را با آن دوخته اند

تا اینچنین عبث و بیهوده

فردای بهتری جلوه نماید

این گونه بودن

شدن نیست

حضوری است ناگهانی

باشند و نباشند

ماهیت از هر جنسی که باشد

تغییر می پذیرد

فردا را بنگر روز دیگری خواهد بود

یاد گلستان میکند مرغی درین تنگ قفس...

قطعه‌ای که من نگفته امقسم می‌خورم پای کسی درمیان نیست اصلا و ابداعصیان!از آزادی تا انقلاب راهی نیستکارگر شمال و جنوب هم دارد؟پس (می شود بیشتر غصه خورد) سهم خودمان استبگویی، نگویی می‌گیرند دستت را خم نشو، مستقیمبرنگرد امام حسینبالاتر در انتظار نخواهی ماند ولیعصرآرام‌پای لاله درمیان استمگر قبلا نشنیده‌ای؟ یاد گلستان میکند مرغی درین تنگ قفس...